1981'de, Birleşik Krallık'taki ceza psikolojisinin babalarından biri olan Profesör Lionel Haward, psikologun cezai takibatta profesyonel olarak yer almasının dört yolunu açıkladı. Bunlar şunlar:
Klinik: Bu durumda psikolog, bir klinik değerlendirme sağlamak için bir bireyin değerlendirilmesinde rol oynar. Psikolog, değerlendirmesine yardımcı olmak için değerlendirme araçlarını, mülakatı veya psikometrik araçları kullanabilir. Bu değerlendirmeler, polisin veya diğer benzer kurumların söz konusu bireyin nasıl işleneceğini belirlemeye yardımcı olabilir. Örneğin, araştırmaya katılıp katılamayacağını ya da bireyin yargılama sürecini anlayabildiğini veya anlayamadığını gösteren bir akıl hastalığı olup olmadığını öğrenmek için.
Deneysel: Bu durumda, psikologun görevi bir vakayı bilgilendirmek için araştırma yapmaktır. Bu, bir noktayı göstermek veya mahkemelere daha fazla bilgi sağlamak amacıyla deneysel testlerin yürütülmesini içerebilir. Bu sahte hafıza, görgü tanığı güvenilirlik deneyleri ve benzeri içerebilir. Mesela, bu şekilde “şahitlerin bir nesneyi 100 metrede ne kadar görmeleri muhtemeldir?” Gibi sorulara cevap verilebilir.
Aktüeryal: Bu rol, bir vakayı bilgilendirmek için istatistiklerin kullanımını içerir. Örneğin, bir psikoloğun meydana gelme olasılığını sağlaması istenebilir. Örneğin, mahkemeler bir cezanın reddedilmesi durumunda bir kişinin yeniden görüşme olasılığının ne kadar muhtemel olduğunu sorabilir.
Tavsiye: Burada, bir psikolog, polise poliçenin soruşturmaya nasıl devam edeceği konusunda tavsiyede bulunabilir. Örneğin, bireyle görüşmenin en iyi yolu hangisi, savunmasız veya başka bir uzman tanığın en iyi şekilde nasıl ele alınacağı, bir suçlunun suç işledikten sonra nasıl davranacağı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder